Hoe kan het dat de Hoge Raad zo een verstrekkende uitspraak heeft gedaan?

Daarvoor is het goed te bedenken dat een telefoonabonnement waarbij de consument een toestel krijgt eigenlijk een lening is. De telefoonprovider verstrekt daarbij een krediet ter grootte van de waarde van het toestel. Gedurende de looptijd van het abonnement wordt dit krediet afgelost.

Voor het verstrekken van kredieten gelden strenge regels. Een belangrijke regel is dat in ieder geval moet vaststaan hoe hoog de lening precies is die een consument aangaat. Bij telefoonabonnementen met een all-in prijs is dat niet bekend. Juist dit vindt de Hoge Raad kwalijk.

Van belang is verder de Europese richtlijn Consumentenkrediet (2008/48/EG). Deze richtlijn beschermt consumenten tegen overkreditering en zorgt ervoor dat consumenten bij het aangaan van een lening weloverwogen beslissingen kunnen nemen. Volgens de richtlijn zouden er sancties moeten gelden bij het niet voldoen aan de richtlijn. Deze sancties dienen "doeltreffend, evenredig en afschrikwekkend" te zijn. In dat licht bezien valt de uitspraak van de Hoge Raad goed te begrijpen.